«ستاره عمران زمین»واحد نمونه صنعتی یازدهمین جشنواره قهرمانان صنعت شناخته شد
مهندس امامی مدیرعامل شرکت «ستاره عمران زمین»، در یازدهمین جشنواره قهرمانان صنعت به عنوان واحد نمونه صنعتی انتخاب شد و لوح و تندیس جشنواره را از مهندس هاشمی استاندار تهران دریافت کرد. به همین بهانه پس از برگزاری همایش گفت و گویی را با وی انجام دادیم که در ادامه می خوانید.
ابتدا مختصری از زمینه فعالیت و سوابق شرکت ستاره عمران زمین بگویید.
شرکت ستاره عمران زمین اواخر سال ۸۹ با سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی کارکنان بانکها به عنوان یکی از شرکت‌های زیرمجموعه آن و با هدف سرمایه گذاری و فعالیت در صنعت ساختمان تأسیس شد. باتوجه به وظیفه خطیری که صندوق بازنشستگی کارکنان بانکها در تأمین معیشت و رفاه خانواده ۲۸۰ هزار نفری بازنشستگان گرانقدر سیستم بانکی بر عهده دارد، مسأله سرمایه گذاری مطمئن در حوزههای مختلف از اهمیت بالایی برخوردار است. این سیاست باید در تمام ارکان شرکت‌های تابعه نیز به بهترین نحو پیاده شود. اگرچه آغاز فعالیت‌های شرکت ستاره عمران زمین، همزمان با بروز نشانههای دوره رکود در اغلب بازارهای سرمایه بوده است، اما با برنامه ریزی دقیق و از آن مهمتر حمایت‌های چشمگیر صندوق، گام‌های ابتدایی به خوبی برداشته شد و امروز شرکت در وضعیت بسیار مناسبی قرار دارد. این شرکت در حال حاضر مدیریت طراحی و ساخت بیش از ۲۰۰ هزار متر مربع از ساختمان‌های لوکس تجاری، اداری و مسکونی را به عهده دارد.همچنین توجه به موضوع برند و برندسازی از نخستین سیاستهای مجموعه ما بوده است. به این منظور با ایجاد و تعریف برند “ستاره” در صنعت ساختمان همواره کوشیدهایم با ارائه خدمات و محصول با کیفیت به هدف اصلی شرکت یعنی “تبدیل شدن به یکی از با ارزش ترین توسعه دهندگان سبک زندگی” برسیم.
نظرتان در مورد جشنواره قهرمانان صنعت چیست؟ این جشنواره چه کمکی به صنعت کشور میکند؟
خوشبختانه چند سال است جشنواره ملی قهرمانان صنعت ایران به صورت منسجم و منظم برگزار می‌شود. به اعتقاد بنده حضور قابل توجه و پررنگ بزرگان صنعت ایران در تمامی حوزهها از نقاط قوت این جشنواره است. بدون تردید در شرایط فعلی کشور و آینده روشنی که توافقات هستهای پیش روی صنعت کشور قرار داده است، چنین گردهماییهایی موجب هم افزایی بیشتر خواهد شد. نگاه ویژه دولتمردان و متخصصان صنعت به این جشنواره و مقوله برندسازی در سالهای اخیر در کنار فعالیت‌های مستمر دست اندرکاران این همایش، بسیار امیدبخش و خوشحال کننده به نظر میرسد.
چه راهکاری برای خروج صنعت ساختمان کشور از رکود فعلی پیشنهاد میکنید؟
تجربه سیاستهای اعمال شده دولت در سالهای گذشته حاکی از آن است که در بلندمدت بهترین کاری که دولت میتواند برای ایجاد فضایی مناسب برای کارکرد بخش مسکن انجام دهد، سیاست کلان و باثبات اقتصادی و عدم تحریک تصنعی این بخش است. گرچه سیاستهای تحریک تقاضا در کوتاه‌مدت ممکن است به نفع برخی سازندگان باشد، اما در مجموع این سیاست‌ها در بلندمدت موجب زیان سازندگان و مصرف کنندگان خواهد شد و بدون تردید شاهد رکود به مراتب بدتر و عمیق تری در بخش مسکن خواهیم بود. به اعتقاد من، رکود فعلی در بخش مسکن نتیجه برعکس شدن سیاستهای اقتصادی اتخاذ شده اواخر دولت گذشته در دولت جدید است. همچنین رکود فعلی در اقتصاد طبیعی است و چارهای جز پذیرش آن نیست. بهترین کاری که در حال حاضر میتوان انجام داد این است که هیچگونه سیاست تحریک تقاضا در پیش گرفته نشود. با تحریک واقعی اقتصاد، به واسطه رفع تحریمها و افزایش رشد تولید ناخالص ملی میتوانیم شاهد رونق واقعی در بخش مسکن باشیم.
برخی کارشناسان معتقدند که تولید و عرضه انبوه مسکن برای اقشار کم درآمد مستلزم ارائه کمکهای دولتی در این زمینه است. نظر شما در این مورد چیست؟
تأمین مسکن برای اقشار کم درآمد همواره از چالشیترین بحثهای مربوط به حوزه سیاستگذاری عمومی، به خصوص در راستای کاهش فقر و برابری بیشتر اجتماعی، برای تمام دولتها بوده است. در این ارتباط شناسایی اقشار کم درآمد و ارائه کمکهای دولتی به عنوان مهمترین شاخص مورد توجه قرار گرفته است. زمانی که بحث حمایت‌های دولت از قشر خاصی پیش میآید، تمام اقشار سعی میکنند تحت شمول این حمایتها قرار گیرند. تخصیص یارانه نقدی حاصل از اصلاح قیمت کالاهای موضوع قانون هدفمند کردن یارانهها گویای این واقعیت است. با این حال و به رغم اصرار و درخواست دولت برای صرف نظر کردن داوطلبانه برخی از خانوارها از شمول دریافت نقدی، بیشتر خانوارها اصرار شدید برای تحت شمول قرار گرفتن در دایره افراد نیازمند دارند. در حال حاضر نیز که دولت سعی در حذف برخی از خانوارها و تخصیص یارانه نقدی به برخی دیگر دارد، نارضایتی شدید از طرف برخی ابراز شده است. دلیل این مسأله تا حدود زیادی روشن است؛ چرا که معیارهای طبقه بندی خانوارهای کم درآمد و پردرآمد بسیار پیچیده است. حتی اگر دولت قادر به حل این معضل باشد، بحث بسیار مهمتری در این حوزه قابل طرح است و آن اینکه آیا کمکهای دولتی در راستای افزایش عرضه مسکن برای اقشار کم درآمد وضعیت آنها را بهبود میدهد یا نه؟ سیاستهای دولت قبل در راستای عرضه مسکن مهر از جمله سیاستهای قابل بحث در این زمینه است. بسیاری از کارشناسان معتقدند که عرضه انبوه مسکن مهر در نهایت منجر به ضررو زیان قشر بزرگی از جامعه شد که ابتدا قرار بود از این سیاست‌ها منتفع شوند. عرضه مسکن مهر تنها با اتکاء به افزایش عمده حجم نقدینگی قابل حصول بود. اما افزایش نقدینگی معنا و نتیجهای به جز افزایش شدید قیمت‌ها و تورم افسار گسیخته نداشت؛ تورمی که درنهایت قشر کم درآمد را به بدترین شکل ممکن متأثر کرد. همچنین شاهد حجم بالایی از هدررفت سرمایهگذاری در بخش مسکن مهر و تحمیل بار مالی هنگفت آن به اقشار کم درآمد شهری بودیم. به اعتقاد من برنامه ریزی و اجرای طرح‌های این چنینی نه تنها اثرات مثبت در بلند مدت ندارد، بلکه در نهایت با صرف هزینههای قابل توجه و غیرقابل بازگشت باید به دنبال راه حل‌های جبرانی بود.
